Galipoljska operacija
Snage Antante pokušale da ovladaju Galipoljskim poluostrvom i Dardanelima da bi sebi omogućile pristup Carigradu sa krajnjim ciljem njegovog zauzimanja čime je planirano da se iz daljeg toka rata izbaci Osmansko carstvo. Borbe su otpočele 25. aprila 1915. godine iskrcavanjem trupa Antante, a okončale su se 9. januara 1916. godine potpunim povlačenjem invazionih trupa. Naročito teške gubitke doživele su ekspedicione snage Australije i Novog Zelanda.
Snage Antante su mahom sačinjavale trupe Ujedinjenog Kraljevstva van Engleske (Irska, Australija i Novi Zeland) koje su činili dobrovoljci i neredovna vojska, ali se danas smatra da razlog potpune propasti invazije leži u nizu grešaka koje su načinili komandanti operacije. Danas Galipolje u Ujedinjenom Kraljevstvu i njegovim nekadašnjim kolonijama predstavlja simbol velikog, nepotrebnog i uzaludnog stradanja, a sam zaliv Suvla (u kome je vođen deo borbi) predstavlja njegov sinonim.
Značaj Galipoljske kampanje snažno se oseća i u Australiji i na Novom Zelandu, uprkos tome što su oni bili samo deo savezničkih snaga, kampanja se u obe nacije smatra „vatrenim krštenjem“ i povezana je sa njihovim usponom kao nezavisnim državama. Otprilike 50.000 Australijanaca služilo je u Galipolju i od 16.000 do 17.000 Novozelanđana. Tvrdilo se da se kampanja pokazala značajnom u nastanku jedinstvenog australijskog identiteta nakon rata, koji je bio usko povezan sa popularnom konceptualizacijom osobina vojnika koji su se borili tokom kampanje, a koji su postali otelotvoreni u pojmu „Duh Anzaka“.
Datum iskrcavanja 25. april svake godine se u obe zemlje obeležava kao „Dan Anzaka“. Prva iteracija nezvanično je proslavljena 1916. godine u crkvama u Melburnu, Brizbejnu i Londonu, pre nego što je 1923. zvanično priznata kao državni praznik u svim australijskim državama. Taj dan je takođe postao nacionalni praznik na Novom Zelandu tokom 1920. Organizovani marševi veterana započeli su 1925. godine, iste godine je održana služba na plaži u Galipolju, dve godine kasnije, prva zvanična ceremonija održana je u Sidneju. Tokom 1980, australijskim i novozelandskim turistima postalo je popularno da posećuju Galipolje. Preko 10.000 ljudi prisustvovalo je 75. godišnjici, zajedno sa političkim liderima iz Turske, Novog Zelanda, Britanije i Australije. Jutarnje liturgije održavaju se i u Australiji, i na Novom Zelandu i najpopularniji su oblik poštovanja ovog dana. Dan Anzaka je najznačajnija komemoracija vojnih žrtava i veterana u Australiji i Novom Zelandu, nadmašujući Dan sećanja (Dan primirja)
