Rat u pustinji (1940.–1943.)
Western Desert Campaign, bio je glavno ratište severnoafričkog fronta, u pustinjama Libije i Egipta. Rat je počeo u septembru 1940. italijanskom invazijom Egipta; operacija Kompas, britanska petodnevna ofanziva u decembru 1940. dovela je do uništenja italijanske 10. armije. Benito Musolini zatražio je pomoć od Adolfa Hitlera, koji je odgovorio upućivanjem malog nemačkog odreda u Tripoli (11. januara 1941) po Direktivi 22. Nemački Afrički korpus pod generalom Ervinom Romelom bio je formalno pod italijanskom komandom, ali je italijanska zavisnost od Trećeg rajha učinila Nemačku dominantnim partnerom.
U proleće 1941. snage Osovine pod Romelovom komandom potisle su Britance nazad u Egipat, izuzev luke Tobruka koji je ostao pod opsadom sve dok nije oslobođen u operaciji Krstaš. Snage osovine su do kraja godine potisnute na polazne položaje. U 1942. snage Osovine ponovo su potisle Britance i zauzele Tobruk nakon bitke kod Gazale, ali nisu postigle odlučujuću pobedu. U poslednjem prodoru Osovine u Egipat, Britanci su se povukli do El Alamejna, gde je u Drugoj bici kod El Alamejna britanska Osma armija potukla snage Osovine. One su potisnute iz Libije u Tunis, gde su potučene tokom kampanje u Tunisu (1943).
Za Hitlera Istočni front protiv Sovjetskog Saveza bio je daleko važniji od Rata u pustinji, koji je bio diverzija sporednog značaja. Sile Osovine nikad nisu imale dovoljno snaga, niti načina da ih dopreme, da pobede Britance. Britanci su propustili više prilika da okončaju rat kada su preusmerili snage u Grčku i Levant 1941. i na Daleki istok 1942.
