Rimski centurioni
Centurija (lat. centuria od centum – sto) bila je udarna jedinica rimske vojske (broji 70 do 100 vojnika). Formira se u starom Rimu verojatno već tokom borbi protiv etruščanske prevlasti, kada su i plebejci, krajem 6. veka pre nove ere, bili podvrgnuti vojnoj obavezi.
Rimski kralj Servije Tulije podelio rimsku teritoriju na 20 tribusa (plebs podeljen na rodove) od po četiri centurije, od kojih su tri bile teško, a četvrta lako naoružana. Tokom rimske republike, centurije – vojno organizovan narod – je birao konzule i na taj način postaju i izborna tela. Ove dve funkcije centurija – vojne jedinice i izborna tela – se vremenom razilaze. Širenjem teritorije broj tribusa se povećava na 35, a time i broj izbornih centurija koje postaju isključivo administrativne jedinice, dok se vojne jedinice preimenuju u legije, kao područne, falange – taktičke.
Na čelu centurije se nalazio centurion (lat. centurio) i po svom socijalnom položaju odgovarao je činu podoficira, a po funkciji koju je izvršavao bila je komandant taktičke jedinice. Tokom rimske republike probijao se od običnog vojnika (caliga), nižih socijalnih slojeva. Imao je dvostruko veću platu od običnog vojnika, a tokom carstva petostruko. Centurion je bio nosilac rimskog vojnog uređenja. Centurioni nisu bili birani samo po hrabrosti, već i po čvrstini i sposobnosti vođenja ljudi. U borbi, obično je zauzimao mesto na desnoj strani svoje centurije. U doba carstva, bilo je i centuriona iz viteških redova (eljiute Romano) koji su bili birani iz redova pretorijanaca, a poreklom Italici. Funkcija centuriona se gubi početkom 6. veka.
