El Mudžahedin
El Mudžahid ili El Mudžahedin je naziv vojne jedinice koja je tokom rata u BiH delovala na području srednje Bosne i Hercegovine, a činili su je uglavnom dobrovoljci iz islamskih zemalja, koji su se borili u sastavu Armije Republike Bosne i Hercegovine.
U toku rata u BiH se na strani tadašnje Armije Republike Bosne i Hercegovine, kao vladinih snaga s bošnjačko-muslimanskom većinom, borili i dobrovoljci iz brojnih islamskih zemalja, poput Saudijske Arabije, Pakistana, Turske, Alžira, Avganistana, Egipta, Irana, Sudana i Sirije. Većinom se radilo o verskim borcima — mudžahedinima, po čemu je jedinica i dobila naziv. Prema knjizi Psi rata na Balkanu Dragana Džamića, centri za obuku i boravak mudžahedina sagrađeni su u selu Arnauti, šest kilometara od Zenice prema Kaknju, u bivšem omladinskom selu Nemila, u odmaralištu zeničke železare Bistričak, u školi u Stranjanima, Crkvici i selu Kasapović. Sve više su primećivani u Zenici, Tuzli, Cazinskoj krajini, kod sela Gornja Koprivna i Zlopoljac, u okolini Tešnja i Breze. Početkom septembra 1992. u Bosnu je stiglo oko 250 „svetih ratnika” iz Turske, Irana, Bahreina i Katara.
Mnogi od njih su bili pripadnici terorističke grupe El Muhadžirun, sa oko 200 Engleza pakistanskog porekla, vojnički obučeni u Pakistanu od strane pakistanske terorističke grupe Harkat el Anzar.
