Kineski Kung Feng
Kung Feng (kin.“radnik pčela“) je serija višecavnih bacača raketa iz porodice višecevnih bacača raketa koje koristi vojska Republike Kine (Tajvan). Od ovih oružanih sistema, najnovija varijanta je Kung Feng VI, sa čijim razvojem je započeto 1975. godine i formalno je otkrivena javnosti tokom parade Nacionalnog dana 1981. godine. Najnovija varijanta je Kung Feng VI, sa čijim razvojem je započeto 1975. godine i formalno je otkrivena javnosti tokom parade Nacionalnog dana 1981. godine. Kung Feng IV ima dva odjeljka sa po 20 lansirnih cevi, što ukupno čini 40 lansernih cevi i može da ispali sve rakete u roku od 16 sekundi. Njene 126mm-ske rakete težine 24,4 kilograma, dužine 0,91 metara, i imaju domet od 10.500 metara. Kung Feng VI podseća na sovjetski BM-21 Grad, iako sa manjim prečnikom i većim brojem lansirnih cevi. Svaka od 45 lansirnih cevi prečnika 117mm u kojima su smeštene rakete ima raketu tipa A, a sve ove cevi su sposobne osjednom ispale sve rakete za 22,5 sekunde, sa razarajućom površinom u prečniku od 600 do 800 metara. Rakete tipa A su dužine 2,166 metara, težine 42,64 kilograma, imaju maksimalni domet od 15.000 metara i mogu biti opremljene ili sa visokim eksplozivnim punjenjem ili belim fosforom. Sa razvojem sistema Kung Feng IV je započeto 1960. godine i završen je 1975. godine a postavljen je na konstrukciju vozila M113. Vučene i samohodne varijante Kung Feng IV stupile su u službu 1972. i 1976. godine; vučene varijante su u početku bile vezane za artiljerijsku podelu hemijskog oružja.
Pošto su lanseri Kung Feng IV bili relativno mali, oni su modifikovani kako bi mogli da budu postavljeni na različita vozila, kao što su džip M151 i LVTP5-RL. Od 2000. godine u upotrebi su samo varijante LVTP5-RL morskog korpusa.
Tokom sedamdesetih godina raniji razvojni modeli raketa za Kung Feng VI su imali domet od samo 10 km, što ih je učinilo manje efikasnim od starijih lansera Kung Feng IV-a. Nezadovoljan daometom lansera koji su inferiorni u odnosu na one iz drugih zemalja, načelnik štaba artiljerijskih snaga Hau Pei-tsun zatražio je od odeljenja za istraživanje i razvoj Akademije Sinika da se poveća domet raketa na 22 km i razvije dizajn koji omogućava implementaciju kasetnih bombi i osigurača vazdušnih udara. Ovaj razvoj je doveo do raketa tipa B, koji je završen ali ove rakete nikada nisu ušle u službu. Kako su druge zemlje nastavile da unapređuju svoje raketne sisteme, sa raketnim modelima od 122mm nakon Hladnog rata koji su gurali domet veći od 20 km, razvoj oružja oružanih snaga ROK-a je postepeno zaostajao. U okviru procesa razvoja, Kung Feng VI je prvobitno bilo planirano da se on postavi na šasiju M42 Daster, međutim zbog poteškoća u nabavci korištena je šasija M113 koja nije bila u stanju da pravilno nosi težinu raketnog sistema. Od tada, vojska ROK-a je odustala od mogućnosti implementacije Kung Feng VI-a na gusenice i počela je da radi na tome da ih postavi na M809 kamione od pet tona, pored implementacije FAK-202R uređaja za kontrolu vatre kako bi se poboljšala preciznost.
Oružane snage ROK-a brzo su penzionisale svoje lansere Kung Feng IV i zamenile ih novijim VI modelom, kada je ovaj ušao u službu, ali istovremeno lanseri nisu bili u mogućnosti da se brzo pune municijom i nisu imali posebnu transportnu prikolicu. Nakon gađanje, vojnicima je bilo potrebno 15 minuta da ručno ubacuju sledeće rakete pre nego što je Kung Feng VI ponovo mogao pucati. Pošto je Kung Feng VI imao logističke potrebe veće od onih kod netradicionalnih artiljerijskih jedinica, proizvedeno je malo primeraka.
