R-7 Semjorka

R-7 Semjorka je prvi interkontinentalni balistički projektil kojeg je razvio i koristio SSSR tokom hladnog rata između 1959. i 1968. godine. Među pripadnicima NATO saveza, projektil R-7 je bio poznat kao SS-6 Sapwood, a u SSSR pod indeksom 8K71. Modifikacija rakete R-7 lansirala je Sputnjik 1, prvi satelit, i postala je kasnije osnova za rakete Vostok, Voshod, Molnija i Sojuz.
R-7 je bila visoka 34 m, imala širinu od 3 m i težila je 280 tona. Raketa je bila dvostepenska, pogonjena raketnim motorima na tečno gorivo (LOX i kerozin). Domet rakete je bio 8,800 km, a preciznost oko 5 km. Nosivost je iznosila oko 3,000 kg. R-7 je nosio jednu nuklearnu bombu snage 3 MT TNT-a. Navođenje se vršilo putem radio veze i inercijalnog sistema.

Raketa je imala 4 spoljna potisnika s jednim srednjim motorom na prvom i drugom stepenu. R-7 se koristio kao ICBM i lansirno vozilo sve do 1968. godine. Ubrzo je razvijen zamenski projektil jer je R-7 zahtevao velike lansirne rampe koje se nisu mogle lako sakriti. Priprema rakete za lansiranje je trajala punih 20 sati, što je umanjivalo njihovu korisnost. Zbog kriogeničkog goriva, R-7, poput američkog Titana I, se nije mogla dugo držati napunjena. Zbog spore pripreme i prirode goriva, raketa se nije mogla nalaziti dugo u stanju pripravnost. Ukupno se u službi nije nalazilo više od 10 projektila istovremeno.