Super Bazooka
Razvijen u SAD tokom Drugog svetskog rata, ovo oružje je predstavljalo svojevrsnu inovaciju u protivoklopnoj i pešadijskoj borbi. Bacač je ispaljivao visoko eksplozivne protivoklopne granate namenjene za uništavanje tenkova, oklopnih vozila, bunkera. Oružje je izmislio američki fizičar i inovator Robert Goddard za potrebe američke vojske kao bestrzajno protivoklopno oružje. Zapravo Goddard je ovaj sistem razvio za vreme Prvog svetskog rata 1918. u čemu je takođe učestvovao dr. Clarence Hickman, međutim zbog završetka rata njihovo oružje nije uvedeno u operativnu upotrebu.
Razvoj kumulativne granate započeo je za vreme istraživanja američkog fizičara Charlesa Edwarda Munroea 1880. Ovo revolucionarno delo je bilo kuriozitet narednih 50-tak godina. Kasnije u međuratnom periodu Amerikanci su razvijali protivoklopno oružje u vidu ručnih granata i tromblonskih mina koje su se ispaljivale s pušaka M1903 Springfield, M1 Garand, itd. Ovaj sistem je uveden u operativnu upotrebu 1942. modifikacijom Edwarda Uhla koji je uveo kumulativnu granatu.
Ovaj bacač je prvi put upotrebljen tokom Operacije Baklja prilikom savezničkog iskrcavanja u Severnu Afriku, međutim general Dwight D. Eisenhower je bio razočaran zbog neiskustva vojnika s upotrebom ovakvog oružja.
Tokom rata Nemci su zarobili nekoliko primeraka ovog oružja od Crvene armije i prilikom operacije Baklja nakon čega su razvili vlastito oružje pod nazivom Panzerschreck koji je imao veći kalibar, znatno veći domet i poboljšanu granatu. Međutim Amerikanci su imali priliku da istovremeno koriste i Panzerschreck i Bazooku protiv nemačkih tenkova Panter, kasnije su uvideli da je nemačko rešenje bilo znatno efikasnije od originalne Bazooke po pitanju uništavanja neprijateljskog oklopa. Posada koja se služila ovim oružjem bila je veoma ranjiva zbog izlaganja neprijateljskoj vatri, ali i nakon ispaljivanja zrna zbog velikih barutnih gasova koji su otkrivali njihov položaj.
U drugoj polovini rata američki vojnici su imali znatno više iskustva sa sistemom i razvili su uspešnu taktiku protiv neprijateljskih tenkova. Prilikom gađanja, posada ovog sistema je zauzimala znatno viši položaj u odnosu na neprijateljske tenkove, te su ih uništavali pogotkom u motor.
