Vatreni samostrel
Armbrust (nem. samostrel) je laki ručni raketni bacač za jednokratnu upotrebu. Netrzajan je i ne stvara plamen nakon opaljenja tako da se može ispaljivati i iz zatvorenog prostora. Razvoj bacača započet je 1970. godine u firmi Messerschmitt – Bolkow – Blohm. Proizvodnja u ovoj fabrici trajala je do 1988. godine, nakon čega su patentna i proizvodna prava prodana singapurskoj kompaniji Chartered Industries (sadašnji ST Kinetics). Inače, sam naziv Armbrust na nemačkom jeziku znači samostrel. Bacač se sastoji od metalne cevi, mehanizma za okidanje, nišana i delova za držanje odnosno nošenje. Ukupna dužina bacača je 850 mm što je bilo slično konkurenciji (britanski LAW80 i švedski AT4 dugački su 1000 mm, ruski RPG-22 dugačak je 850 mm, a Zolja 800 mm). Cev je fabrički napunjena raketnim projektilom, pogonskim punjenjem, protivmasom, te dva klipa. Pogonsko punjenje je smešteno u srednjem delu cevi između spomenutih klipova koji su tesno priljubljeni uz cev. Ispred prednjeg klipa je projektil, a iza stražnjeg je protivmasa u obliku bloka plastičnih listića. Cev je na oba kraja delomično sužena kako bi se sprečilo izletanje klipova iz cevi nakon opaljenja. Mehanizam za okidanje ima piezoelektrični element koji nakon povlačenja okidača generiše električni tok potreban za iniciranje pogonskog punjenja. Za držanje odnosno nošenje bacač ima rukohvat okidača, oslonac za rame, ručicu za nošenje i remen. Rukohvat okidača i oslonac za rame se mogu preklapati pri čemu rukohvat u transportnom položaju služi i kao osigurač jer onemogućava neželjeno povlačenje okidača.
