Džunka
Nastala je u vreme dinastije Han (200. p. n. e. – 200. godine n. e). Karakterišu je visoka krma sa isturenim lukom i nekoliko jarbola sa jedrima od platna ili rogozine. Jedra se po potrebi mogu raširiti ili skupiti povlačenjemm konopaca. Umesto uobičajene kobilice, za upravljanje brodom se koristi masivno kormilo. Džunke su se pojavile u 2. veku pre nove ere, a korištene su za plovidbu do indonežanskih i indijskih obala tokom srednjeg veka. Vremenom su evoluirale, a čak se i danas mogu naći u upotrebi moderne varijante ovog broda.
Postoje dva tipa džunki u Kini: severna džunaka, koja je razvijena od kineskih rečnih brodova, i južna džunka, koja je razvijena od austronežanskog brodskog dizajna korištenog u trgovini sa istočnom dinastijom Han od drugog veka. Oni su nastavili da se razvijaju u kasnijim dinastijama, a uglavnom su ih koristili kineski trgovci širom jugoistočne Azije. Slične dizajne džunki usvojile su i druge istočnoazijske zemlje, pre svega Japan, gde su džunke korišćene kao trgovački brodovi za trgovinu robom sa Kinom. One su bile zastupljene, i u manjem broju su i dalje prisutne, širom jugoistočne Azije i Indije, ali prvenstveno u Kini. Istorijski gledano, kineske džunke mogu biti jedan od mnogih tipova malih obalskih ili rečnih brodova, koji obično služe kao teretni brod, čamac za razonodu ili stanovanje, ali postoje i oni koji su veličine do velikog okeanskog broda. Danas se u širem smislu nailazi na sve veći broj modernih rekreativnih jedrilica u vidu džunki. Mogu postojati značajne regionalne varijacije u tipu opreme ili rasporedu plovila; međutim, sva ona koriste jedra sa podrškom.
Termin „džunka“ (portugalski junco; holandski jonk; i španski junco), se takođe koristio u kolonijalnom periodu za sve srednje do velike brodove austronezijske kulture na ostrvima jugoistočne Azije, sa ili bez opreme džunke. Primeri uključuju indonežanski i malezijski džong, filipinski karakoa i lanong i malaški kora kora.
