Leteći odredi
Privremena jedinica jednoobraznog ili mešanog sastava namenjena za brza i samostalna dejstva. Obično se koristi u pozadini neprijatelja, ili prepade, izviđanje, osiguranje, zaštitu komunikacija i drugo. Jačina zavisi od namene, a po izvršenom zadatku leteći odred se obično rasformira. Prvi leteći odredi formirani su u 18. veku u ruskoj vojsci. Petar Veliki formira 1701. leteće korpuse za samostalne zadatke jačine 6000—7000 ljudi u Velikom severnom ratu protiv Švedske. U bici kod Lesne ruski leteći odred (7000 konjanika, 5000 pešaka i pomoćna artiljerija) razbija švedski odred generala A. Levenhaupta (Adam Ludwig Lewenhaupt). Krajem 19. veka uglavnom nestaju, ali se koriste u kolonijalnim ratovima, posebno u Maroku i Alžiru. U Prvom balkanskom ratu pri pohodu srpske 3. armije ka Jadranskom moru Drinska divizija II formira leteći odred od 2 bataljona, jednog eskadrona i dva brdska topa, da što pre izbije na more forsiranim maršem i zauzme Lješ i Medovu (Šenđini). U Drugom svjetskom ratu u Jugoslaviji, partizani ponekad formiraju leteće desetine, vodove i čete radi zaštite naroda od neprijatelja.
