Molotovljev koktel
Vrsta jeftinog priručnog zapaljivog oružja koje koriste kriminalci, pojedini demonstranti, fudbalski huligani, teroristi, urbani gerilci, neregularne vojne jedinice, ali i pripadnici regularnih armija.
Molotovljev koktel se sastoji od obične staklene flaše napunjene zapaljivom tečnošću i jednostavnog sistema za paljenje. Najjednostavnija verzija je da se u flašu sipa zapaljiva tečnost, najčešće benzin ili neki drugi naftni derivat, npr. dizel gorivo i da se flaša zapuši krpom natopljenom istom tečnošću. Neposredno pred dejstvovanje, krpa se zapali i flaša se baci. Kada se flaša razbije nakon udara u metu, upaljena krpa pali prosutu tečnost koja se raširila na velikoj površini.
Kao gorivo se mogu koristiti i razne druge zapaljive tečnosti, kao što su etanol, metanol, motorna ulja, petrolej, terpentin, razređivači, pa čak i pića sa visokim sadržajem alkohola. Gorivo se može kombinovati sa drugim materijama radi postizanja različitih dejstava. Mrvice rendisanog sapuna ili deterdženti za sudove pomešani sa benzinom ili dizel gorivom stvaraju gustu masu koja se lepi za površine kao napalm i gori znatno duže, stvarajući pri tome gust i zagušljiv dim. Sličan efekat stvara i dodavanje polistirena, motornih maziva ili vazelina. Dodavanje sumporne kiseline omogućava samozapaljenje ako se na flašu zalepe šibice, pa nije potrebno paliti napravu otvorenim plamenom.
Za sve varijante je karakteristično da su jednostavne i jeftine za izradu, prave se od materijala dostupnih na licu mesta i način izrade se lako prilagođava u zavisnosti od trenutno dostupnih sredstava.
Zapaljiva priručna sredstva su naročito efikasna protiv vozila i oklopnih sredstava kao i bunkera i utvrđenih položaja. Već u antičkom svetu u sukobima se koristi oružje koje asocira na Molotovljev koktel. Naime, 672. ili 674. godine vizantijska vojska prilikom razbijanja arapske pomorske blokade Konstantinopolja koristi tzv. Grčku vatru. Radilo se o zapaljivoj smesi koja se na razne načine prolivala po protivničkim brodovima s ciljem da se kasnije zapale. Jedan od načina napada bio je i taj da se glinene posude pune spomenute smese, tik pre izbacivanja iz katapulta zapale, tako da nakon što posuda udari u metu i razbije se, smesa odmah počne da gori.
Takođe, Rimska vojska je u svojim pohodima i ratovima širom ondašnjeg sveta koristila katapulte koji izbacuju velike posude punjene gorućim uljem.
Dana 30. novembra 1939. godine sovjetske tenkovske jedinice ulaze na finsko tlo, što obeležava početak Zimskog rata. Finska se vojska suočava s nedostatkom protivoklopnog naoružanja, tako da počinje da koristi improvizovane bombe konstruisane u tek završenom Španskom građanskom ratu. Kako je u to vreme sovjetski ministar spoljnih poslova Molotov na radiju javno izjavio da Sovjeti ne vrše bombardovanje Finske, nego gladnim Fincima bacaju pakete hrane, Finci odgovaraju. Nastaje naziv Molotovljev koktel, a kao odgovor se navodi: „Finci kao zahvalnost za hranu šalju piće“. Finski proizvođač alkoholnih proizvoda ALKO serijski proizvodi Molotovljeve koktele, koji su začepljene staklene boce i umesto krpe imaju sa svake strane pričvršćenu po jednu veliku šibicu, što znatno olakšava korištenje i pruža veću sigurnost od samoozleđivanja. Kao gorivo se koristila mešavina etanola, katrana i benzina, a boce su bile zapremine 750 ml. Tokom Zimskog rata ukupno je proizvedeno čak 450.000 komada ovog oružja.
Molotovljevi kokteli kasnije se koriste širom sveta. Upotrebu nalaze u svim vrstama sukoba, od lokalnih ratova, sukoba manjeg intenziteta, revolucija, protesta pa sve do sukoba navijača na sportskim utakmicama. Tako su, na primer korišteni u Mađarskom ustanku 1956, Vijetnamskom ratu, Kosovskom ratu, ratovima u Avganistanu i Iraku, Rusko-gruzijskom ratu, Građanskom ratu u Libiji; u neredima tokom Arapskog proleća; protestima zbog ekonomske krize u Grčkoj; u sukobima huligana grčkih fudbalskih klubova PAOK-a i Olympiakosa i sl.
